بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الْقَارِعَةُ ﴿١﴾ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ ﴿٣﴾ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ ﴿٤﴾ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ ﴿٥﴾ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ ﴿٦﴾ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿٧﴾ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ ﴿٨﴾ فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ ﴿٩﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ ﴿١٠﴾ نَارٌ حَامِیَةٌ ﴿١١﴾
ترجمه:
به نام خداوند گسترده مهر مهربان
آن در هم كوبنده! (۱) چيست آن در هم كوبنده؟ (۲) و چه چيز تو را آگاه كرده است كه آن در هم كوبنده چيست؟ (۳) روزى پديد خواهد آمد كه آدميان همچون ملخ هاى پراكنده از گورها به هرسو روى مى آورند. (۴) و كوه ها مانند پشم رنگارنگ زده شده متلاشى مى گردند. (۵) [در آن روز اعمال مردم سنجيده مى شود،] پس كسى كه اعمالش وزين و شايسته است، (۶) او در زندگى خوش و پسنديدهاى خواهد بود. (۷) و كسى كه اعمالش سبك وزن و نارواست، (۸) جايگاهش كه او را در بر مى گيرد هاويه است. (۹) و چه چيز تو را آگاه كرده است كه آن چيست؟ (۱۰)آتشى است بس سوزان. (۱۱)
(م. صفوی)
ثبت دیدگاه