سوگندهای خداوند در قرآن، با سوگند انسان‌ها تفاوتی اساسی دارد، انسان در جایی سوگند می‌خورد که دلیلی بر اثبات مدعا ندارد، امّا سوگندهای قرآن افزون بر تأکید خبر، متضمن دلیل و برهان بر مضمون خبر است.
به دیگر سخن، تفاوت سوگندهای قرآن با سوگند دیگران، این است که دیگران وقتی دلیل و بیّنه ندارند، سوگند یاد می‌کنند؛ یعنی سوگند آن‌ها در برابر بیّنه و دلیل است؛ ولی سوگند خدا و پیامبر، خود دلیل و بیّنه است.
برای نمونه، خداوند در آیات «وَفِي السَّمَاءِ رِزْقُكُمْ وَمَا تُوعَدُونَ*فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّكُمْ تَنْطِقُونَ»[ذاریات/۲۲و۲۳] دربارۀ رزق، به ربّ آسمان و زمین سوگند یاد کرده، روشن است که تدبیر و ربوبیت آسمان و زمین توسط پروردگار، دلیل و منشأ رزق موجودات است.
برگرفته از کتابِ
معادشناسی با تأکید بر اندیشه‌های قرآنی علامه طباطبائی
ثبت دیدگاه