علی ولی الله

ولی الله انسانی است که رابطۀ دو سویه بین او و خداوند برقرار شده است. هم او به خداوند ولایت(قرب) دارد و هم خداوند ولایت خاصش را شامل او می‌کند.
«علی ولی الله» نیز به همین معنا است؛ یعنی علی (ع) به مرتبه‌ای رسیده است که بین او و اراده خدا (تکوینی و تشریعی) فاصله‌ای نیست. هر چه خدا اراده کند به همان شدت و کیفیت در اراده و رفتار علی (ع) نیز تجلی می‌کند: «الْعامِلُونَ بِاِرادَتِهِ»
از سوی دیگر علی (ع) به مرتبه‌ای رسیده است که خدا مدبر امورات اوست و ثمرات و جلوه‌های ولایت خاص خداوند شامل اوست؛ از جمله بصیرت‌های درونی و روشنی ضمیری خاص(وَجَعَلْنَا لَهُ نُورًا يَمْشِي بِهِ فِي النَّاسِ)، توفیق(وَ ما تَوْفيقي إِلاَّ بِاللهِ‌)، تأیید(وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ) و آرامش درونی(أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ)