«مَنْ ذَا الَّذي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِه»
(كيست آنكه جز به اذن او، نزد وى شفاعت كند و انجام كارى را سبب شود؟)[بقره۲۵۵]
شفاعت شفیعان در عرصه آخرت، همانند شفیع واقع شدن اسباب در دنیا است. همان‌گونه که اسباب و علل در دنیا واسطۀ تحقّق اردۀ الهی هستند، شفیعان آخرت نیز به اذن و ارادۀ خداوند متعال واسطۀ نیل غفران و رحمت الهی به کسانی هستند که مشمول شفاعت می‌شوند. نه آن‌که خودشان مستقلاً خالق مغفرت باشند.
جامی از زلال المیزان
رمضان ۱۴۴۱
ثبت دیدگاه