امام از طریق باطن انسان ها استعدادها، نیازها و خواهش های انسان ها را می شوند و اجابت می کند. « اَمَّن یُّجیبُ المُضطَرَّ اِذا دَعاهُ وَ یَکشِفُ السُّوءَ»(نمل: ۶۲) یعنی امام. یعنی امام است که مضطر را می بیند، اضطرار را می بیند و اجابت می کند و کشف سوء می کند. « بِکُمْ یُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ یَکْشِفُ الضُّرَّ»(زیارت جامعه)، خداوند از طریق شما غم ها را از دل برطرف می کند، خداوند از طریق شما شادی در دل مؤمنان ایجاد می کند.
سخنرانی به مناسبت ولادت امام علی علیه السلام در جمع دانشجویان مقیم استرالیا
۷ اسفند۱۳۹۹
ثبت دیدگاه