«وَ بَشِّرِ الصَّابِرِينَ الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِيبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ. أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ»
(و تو -اى پيامبر- به شكيبايان نويد ده! همانان كه چون پيشامد ناگوارى به آنان برسد مىگويند: ما از آن خداييم و به سوى او باز مىگرديم. اينانند كه الطافى از جانب پروردگارشان شامل حال‌شان خواهد شد و در پى آن، رحمتى آنان را فراخواهد گرفت و در نتيجه به سوى حق هدايت خواهند يافت.)[بقره/۱۵۵تا۱۵۶]
مقام صابرین، «صلوات و رحمت خداوند»، برای کسانی که صرفاً با زبان «إِنَّا لِلَّهِ» بگویند، نیست؛ بلکه برای کسانی است که با عمق جان‌شان حقیقتا به این باور رسیده باشند که «انا لله وَ إِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»، یعنی انسان مملوک حقیقی خداست و بازگشتش به سوی اوست. چنین درکی است که بهترین صبر را محقق می‌کند و ریشۀ هر گونه جزع و تأسف را از دل می‌خشکاند.
جلسۀ تفسیر سورۀ ناس
آذر و دی‌ماه ۱۳۹۹
ثبت دیدگاه