از جمله پیامدهای سوء خودستایی، بغض مردم نسبت به فرد یا امت خودستاست:
«مَنْ عَظَّمَ نَفْسَهُ حُقِّر» (هرکس خود بزرگ پندارد، [در دیدۀ مردم] کوچک شمرده شود.)[ غرر الحکم۱/۴۱۴]
با این حال اگر کسی زندگی مؤمنانه داشت هم مشمول تمجید الهی می‌شود و هم محبوبیت اجتماعی به دست می‌آورد، بدون آن‌که پیامدهای سوء خودستایی دامن‌گیر او شود:
«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا»
(همانا كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كردهاند، به زودى خداى رحمان براى آنان در دلها محبّتى قرار مىدهد)[مریم/۹۶]
جامی از زلال المیزان
رمضان ۱۴۴۱
ثبت دیدگاه